κιχ

Andrei Protsouk

Αργία σήμερα. Αργία για ήλιο, καφέ, κόκκινες κάλτσες ως το γόνατο και γλείψιμο από πίσω. Γλείψιμο την ώρα που διαβάζεις το βιβλίο σου μπρούμυτα. Να σου κατεβάσει το μεταξωτό βρακάκι σιγά σιγά, από τα πλαγια, με το δείκτη και τον αντίχειρα και να σημαδεψει το κορδελλάκι το λόφο του κώλου. Άσε με να το τελειώσω ρε παιδάκι μου να πεις και να μη σε ακούσει μόνο να βάλει το χέρι από κάτω σου και να σου σηκώσει τον κώλο, να βγάλει το βρακί και αφού σου δαγκώσει λίγο τις κορυφές του, να χωθεί με ευχαρίστηση και ένα δυό βογγητά στο αιδοίο σου πεινασμένος. Και να δαιμονίζει, να γλείφει και να μαλάζει με λαχτάρα μεγάλη. Να σου έχει δώσει οδηγία και διαταγή να μην ακουστείς καθόλου. Κιχ. Μόνο αυτός να ακούγεται που σε γλείφει, αυτός και οι ανάσες του και η καύλα του. Εσύ να δαγκώνεσαι να μην ακουστείς, αφού στο είπε, μην ακούσω τίποτα, θα σε τιμωρήσω. Λίγο πριν τελειώσεις να αφήσεις μια λιγωμένη ανάσα, επίτηδες, να δεις τί θα κάνει; Τί έχει σχεδιάσει; Τί σκοπεύει; Αυτός να σταματήσει θυμωμένος, κι αφού σε παρατηρήσει: δε σου είπα κιχ να μην ακούσω; Να σε πηδήξει για να μάθεις εσύ, να ελευθερωθεί κι αυτός.
Θα έχει φέρει και καφέ αλλά θα πάγωσε. Να πάει να φτιάξει άλλον, εσύ να καθίσεις στον ήλιο 

Άντζυ Ντίκινσον 

επισκεφτείτε τον κόσμο της Άντζυ: frauem.wordpress.com